Asalaamoe aleikum lieve dames. Ik ben Ouafila, 35 jaar en moeder van Seerah (7) en Safiyyah (2). Op dit moment ben ik in opleiding tot verloskundige (samen met Aziema) en volg ik een master Gezondheidsrecht. Sinds eind 2018 ben ik aangesloten bij het geweldige team van IBO Halimah, alleen heb ik mezelf nooit voorgesteld aan jullie met mijn borstvoedingsverhaal. Beter laat dan nooit zullen we maar zeggen. Here it goes!
Borstvoeding: Hoe het allemaal begon
Mijn borstvoedingsverhaal is 7 jaar geleden gestart toen ik na 3 miskramen eindelijk moeder werd van Seerah. Dat ik borstvoeding wilde geven was voor mij net zo natuurlijk als adem halen bij wijze van spreken. Het is iets waar ik nooit over na heb gedacht of besproken heb met mijn man. Het was gewoon een gegeven.
Als mijn moeder begint te vertellen over haar verhalen over zwangerschap, bevalling, borstvoeding, dragen, samen slapen en kruidengeneeskunde hang ik aan haar lippen.
Mijn associatie met borstvoeding is altijd mooi geweest. Dit komt grotendeels door mijn moeder. Zij heeft 8 kinderen gekregen en heeft ze allemaal tussen de 1,5 en 2 jaar borstvoeding gegeven. Als er kinderen waren die minder dan 2 jaar borstvoeding hebben gekregen, komt het doordat zij weer zwanger was van het volgende kind. Mijn zus kwam te overlijden toen ze 16 maanden was en heeft daardoor ook geen 2 jaar borstvoeding gekregen. De vrouwen uit haar dorp vertelde haar dat ze moest stoppen met het geven van borstvoeding omdat dit mogelijk schade zou toebrengen aan haar kind dat de borst kreeg.
Het was haar norm dus werd het die van mij.
Als mijn moeder begint te vertellen over haar verhalen over zwangerschap, bevalling, borstvoeding, dragen, samen slapen en kruidengeneeskunde hang ik aan haar lippen. Tegenwoordig probeer ik al haar verhalen op te schrijven zodat ik deze waardevolle kennis niet verlies. Haar vanzelfsprekendheid met betrekking tot op verzoek voeden, samen slapen, niet laten huilen van je kind en dragen werden een vanzelfsprekendheid voor mij. Het was haar norm dus werd het die van mij.
Borstvoeding met Seerah
Het avontuur dat ik aanging met Seerah begon hobbelig. We hadden een moeizame start omdat ze via een keizersnede werd geboren. “The golden hour” heb ik helaas gemist met haar. Maar haar papa mocht die gelukkig wel met haar ervaren. Terwijl ik nog beneden lag in de uitslaapkamer lag zij boven op de afdeling te cocoonen bij papa. Ze was hongerig en zocht ijverig naar een tepel. Toen ik haar eindelijk in mijn armen mocht sluiten nam ze een grote hap en begon te drinken. Het klikte direct tussen ons. De verpleegkundige zat er bovenop met haar neus maar gelukkig bleef ze van ons af.
Toen ik haar eindelijk in mijn armen mocht sluiten nam ze een grote hap en begon te drinken. Het klikte direct tussen ons.
De eerste kraamweek heb ik als emotioneel en lichamelijk erg zwaar ervaren. Het aanbieden van de borst en direct daarna kolven met een buikwond was slopend. Na dag 3 ongeveer was mijn productie goed op gang alhamdoelilah. Ik kolfde 70 cc nadat ze had gedronken. Ik heb Seerah uiteindelijk 13 maanden borstvoeding gegeven. Op wat kloven in het begin na ging het perfect. In deze 13 maanden kreeg ik helaas weer 2 miskramen, waarbij ik bij de laatste uiteindelijk met spoed moest gecuretteerd worden wegens aanhoudend bloedverlies.
Mijn wens om zwanger te worden, de angst dat het borstvoeden mogelijk een bijdrage leverde aan mijn miskramen en het gebruik van medicatie om een miskraam te voorkomen, maakte dat ik de beslissing nam om te stoppen met het geven van borstvoeding.
Borstvoeding met Safiyyah
Echter kan je wensen en plannen wat je wilt, maar Allah is de beste planner. Daar waar ik altijd makkelijk zwanger kon worden, bleef een zwangerschap lange tijd uit. Ik baalde dat ik gestopt was met borstvoeding en heb me lang schuldig gevoeld. Nadat ik weer zwanger werd volgende nog een aantal miskramen.
Maar hoe klein ze ook was, ze had de kracht om aan de borst te drinken.
In 2018 mochten wel alhamdoelilah weer ouders worden van Safiyyah. Zij werd te klein en te vroeg geboren. Ook zij is via een keizersnede geboren. Maar hoe klein ze ook was, ze had de kracht om aan de borst te drinken. Weliswaar niet lang genoeg maar ze deed het wel. Safiyyah heeft een korte en dikke lipband. Ik maakte me de eerste week hier erg druk om en overwoog om het te laten klieven. Achteraf gezien ben ik blij dat ik dit niet heb gedaan want het heeft alhamdoelilah nooit voor problemen gezorgd.
De dag dat we naar huis mochten was één van de gelukkigste dagen in mijn leven.
Op de neonatologie heb ik goed de regie kunnen houden. Ik heb afspraken gemaakt over het beleid dat we zouden voeren. Ik bood eerst de borst aan en gaf zelf aan de verpleegkundige hoeveel ml afgekolfde melk zij via de maagsonde extra kreeg. Nadat zij de maagsonde er zelf had uitgetrokken, ben ik de melk gaan aanbieden in een flesje. Na ongeveer 2 weken dronk ze haar volledige voeding aan de borst, was ze op gewicht en kon ze haar tempratuur beter behouden. De dag dat we naar huis mochten was één van de gelukkigste dagen in mijn leven. Ik wens het geen enkele moeder toe om de eerste twee weken met je pasgeboren baby afgezonderd te zijn van de rest van je gezin.
Mijn doel was om minimaal de 2 jaar te volbrengen. Helaas is dit niet gelukt. Vanwege mijn wisselende verlosdiensten tijdens mijn stage in het ziekenhuis dronk ze de laatste maanden bijna niet meer live aan de borst waardoor als ik thuis was ze die behoefte niet meer had. Ons borstvoedingsavontuur heeft 21 maanden mogen duren, alhamdoelilah.
Mijn advies aan zusters
Mijn advies aan de zusters die borstvoeding willen gaan geven is dat ze zich moeten beseffen dat gevoelens van onzekerheid heel normaal zijn in het begin. Ik vergelijk borstvoeding weleens met hardlopen. In een heel ver verleden als ik ging hardlopen begon ik me na 5 minuten al heel moe te voelen, werden mijn benen zwaar en wilde ik stoppen. Ik realiseerde me al heel snel dat ik op dat moment juist moest doorzetten. Als ik dat deed werd het namelijk makkelijker, was mijn lichaam opgewarmd en kon ik met gemak een half uur doorrennen.
Alles wat mooi is en waar moeite voor gedaan moet worden krijgt in het einde meer waarde en betekenis.
Wat ik hiermee wil zeggen is vertrouw op je eigen kunnen en je lichaam. Een hobbelige start kan heel normaal zijn. Maak alsjeblieft geen keuze om te stoppen met borstvoeding op het moment dat het te zwaar is. Zorg dat je beslissingen neemt op het moment dat je rationeel bent en je niet laat leiden door emoties. Allah heeft je gemaakt in de beste vorm om dit te kunnen bieden voor je kind. Alles wat mooi is en waar moeite voor gedaan moet worden krijgt in het einde meer waarde en betekenis.
There are no comments