Sinds kort hebben we er een nieuw lid bij in het online team, alhamdulillaah. Een warm welkom voor onze zuster Saba, 24 jaar en moeder van een zoontje van 16 maanden oud. Ze deelt graag met jullie haar borstvoedingsverhaal en wat jullie van haar kunnen verwachten.
Stel jezelf voor!
Ik ben Saba, 24 jaar oud en heb een prachtige zoontje van 16 maanden oud alhamdulilah. ♡ Verder studeer ik aan de VU (Literature & Society) en hou ik van kennis opdoen, lezen, schrijven en mensen helpen! Ik ben woonachtig in Amsterdam. Ik ben best spiritueel ingesteld en houd ervan om meer over mijn deen te leren. Oh en mocht je benieuwd zijn, ik ben Pakistaans van komaf.
Wat betekent borstvoeding voor jou?
Voordat ik mama werd, had ik altijd wel het sterke gevoel dat ik borstvoeding wilde geven, maar pas nadat ik mama was geworden en er praktische en theoretische kennis over opdeed, kwam ik erachter hoé geweldig dit goedje is, subhan’ Allah! Ik blijf me maar verbazen over de voordelen ervan. Langzamerhand begon ik er meer en meer over in te lezen en dit resulteerde in dat ik er echt een passie voor ontwikkelde. Ik heb altijd een strong sense of justice gehad, en toen ik besefte hoe wij als het ware worden geduwd naar kunstvoeding door het gebrek aan kennis en kunde om ons heen, maakte dat dat ik mama’s wilde helpen hierin! En wat is IBO Halimah een mooie plaats om dat te doen ♡
Hoe verliep de eerste periode van borstvoeding geven?
Toen ik nog zwanger was, besefte ik op een dag dat mijn borsten ‘gegroeid’ waren. Bijzonder. Enkel leken mijn tepels juist wat ingetrokken… ik stond er verder niet bij stil en dacht dat het wel zou goed komen na de bevalling. Ik had een uitgebreide bevalplan gemaakt en daarop stond ook ‘hulp bij eerste keer aanleggen’. Op het moment dat ik beviel, had ik er ook een papieren versie van mee en ik vroeg tevens zelf om hulp. Nu vond ik helaas dat de zuster in kwestie niet zo kundig was hierin, ze ‘duwde’ mijn zoons mond tegen mijn borst. Dit kan juist averechts werken en ervoor zorgen dat de baby niet meer wil aanhappen doordat zijn eerste ervaring niet fijn is, maar opgedwongen/ negatief. R pakte mijn borst dan ook niet en na een paar pogingen, heb ik het gelaten voor wat het is.
Mijn moeder hielp me een beetje, maar helaas had zij ook beperkte kennis over borstvoeding.
In de avond, rond een uur of 7, werd ik ontslagen uit het ziekenhuis en ging ik naar huis. ‘S nachts werd hij 1 of 2 keer wakker, maar ik heb hem toen niet aangelegd. De volgende dag probeerde ik het wel, maar weer pakte hij de borst niet. Op dit moment had ik niet veel kennis over borstvoeding en die bewuste ochtend pakte ik een flesje kunstvoeding die ik van het ziekenhuis had gekregen. Ik had wel gehoord van tepel-speen verwarring en daardoor voedde ik hem met een kleine lepel. Verder struggelde ik de hele dag met aanleggen, maar hij scheen het maar niet te snappen. Mijn moeder hielp me een beetje, maar helaas had zij ook beperkte kennis over borstvoeding.
Dit was heel zwaar en maakte me super onzeker. Was mijn lichaam wel melk aan het aanmaken? Was het voldoende qua milliliters?
De dag daarop kwam de kraamzorg en ze gaf aan dat het nu de derde dag was en R. nu eigenlijk wel voeding nodig heeft. Ze voedde hem met een flesje het restant kunstvoeding dat nog over was en wow, ik verbaasde me over hoe gretig mijn baby’tje alles opdronk! Hij had dus honger. Na een korte observatie, constateerde de kraamzuster dat ik ingetrokken tepels had en dat R. daarom waarschijnlijk niet aanhapte. Het lag dus helemaal niet aan hem, maar aan mij! Ze adviseerde tepelhoedjes en de aanschaf van een kolf en ook een doosje kunstvoeding. Ik stuurde mijn vader en broer eropuit om deze dingen te halen en vanaf dat moment begon de vermoeiende routine van aanleggen – bijvoeden met kv of gekolfd melk – kolven. Dit was heel zwaar en maakte me super onzeker. Was mijn lichaam wel melk aan het aanmaken? Was het voldoende qua milliliters?
Ze gaf aan dat ze hem hoorde slikken, dus ja, hij drinkt. Het warme gevoel dat ik toen kreeg; een mengeling van trots, liefde, eerbied, verrassing was wellicht het mooiste gevoel dat ik ooit heb ervaren
Na 2 dagen kreeg ik een andere kraamverzorgster. Zij was ouder, meer ervaren en had zelf ook kids. Ik kon het veel beter met haar vinden en daardoor ging het begeleiden naar mijn gevoel ook beter. Ik weet nog heel goed het moment dat ik in de woonkamer zat en R. zat te voeden aan mijn rechterborst met een tepelhoed. Ik was zo warrig van het slaapgebrek en ook onzeker, dat ik de kraamverzorgster vroeg of hij wel aan het drinken was. Ze gaf aan dat ze hem hoorde slikken, dus ja, hij drinkt. Het warme gevoel dat ik toen kreeg; een mengeling van trots, liefde, eerbied, verrassing was wellicht het mooiste gevoel dat ik ooit heb ervaren ♡
Hoe is het verder gegaan?
Dag tepelhoedje
Ik heb zo’n 3 á 4 maanden met tepelhoedje gevoed. Daarna las ik in een borstvoedingsgroep op Facebook dat dit ervoor kan zorgen dat je borstvoeding stagneert/ mindert omdat je baby niet effectief de borst leegdrinkt. Hierna begon ik me zorgen te maken en probeerde R aan te leggen zonder een tepelhoed. Succesverhalen van andere moeders gaven me moed. Tevens was het veel werk om te voeden met een tepelhoedje: ik kookte het elke dag uit, ik moest een kommetje met water ten alle tijden bij me hebben en dan nog op je tepel zetten voor elke voeding.. soms bewoog het van zijn plek, pfft! Bij voedingsmomenten, voedde ik eerst met tepelhoed en haalde het dan weg. In het begin moest ik al snel weer het hoedje erbij pakken, maar alhamdulilah, na een aantal weken kon ik het hoedje gedag zeggen! (Héérlijk gevoel was dat).
Depressie tijdens borstvoeding
Rond deze tijd besefte ik me ook dat ik last had van D-TSR, dysforische toeschietreflex. Bij het toeschieten van de melk, ervaart de moeder dan gevoelens van verdriet, misselijkheid of zelfs depressie. Tijdens het voeden en kort ervoor probeer ik dan ook niets te eten, want dat maakt me dan misselijker. De depressieve gevoelens kan ik reguleren, omdat ik in het verleden ook depressief ben geweest.
Nu ik tevens wat meer relaxed ben in mijn moederrol, besefte ik me dat ik in de eerste maanden postpartum depressief was geworden.
Ik merk dat mijn gemoedstoestand, level van vermoeidheid en op tijd eten, genoeg drinken zeker invloed hebben, dus ik probeer hier zoveel mogelijk op te letten. Als ik het gevoel krijg dat mijn productie afneemt, dan probeer ik hem vaker aan te leggen of ga aan de kolf. Nu ik tevens wat meer relaxed ben in mijn moederrol, besefte ik me dat ik in de eerste maanden postpartum depressief was geworden. Het was dus een extra pittige periode. Maar net als alle fases, is deze tijd ook voorbij gegaan. Alhamdulilah.
Kolven en stress
Ik heb moeilijke momenten ervaren waarbij mijn productie minderde. Na zo’n 6 maanden begon ik namelijk te werken. Ik ervoer stress omdat op werk kolven altijd gehaast moest. Ik moet zeggen dat sindsdien het eigenlijk altijd een struggle is geweest om mijn productie op peil te houden… ik miste mijn kleine baby zo erg 🙁 Het was zwaar voor mij om weg van hem te zijn en het liefst bleef ik gewoon lekker thuis bij hem. Wat een luxe zou dat zijn. Helaas door persoonlijke redenen moest ik wel werken en door het ‘moeten’ viel het zwaarder. Het is 1 ding als je wilt werken, moeten is wat anders.
Om mijn productie op te krikken, heb ik vaak aan powerpumping gedaan en soms elke uur kolven.
Om mijn productie op te krikken, heb ik vaak aan powerpumping gedaan en soms elke uur kolven. Maar alhamdulilah a’la kulli haal, alhamdulilah ten alle tijden. Allah swt schenkt ons zoveel giften, dag in, dag uit, onze elke ademteug is een gunst. Hij houdt 70x meer van ons dan onze eigen moeder; hieruit putte ik kracht. Voor Hem kunnen we toch zeker wel de moeite doen om aan het haqq (recht) van onze kind te voldoen? Hij is Al-Adl, de Rechtvaardige en op de dag dat we voor Hem staan, zal Hij ons belonen voor alle moeite die we hebben gedaan.
Hoe het nu gaat
Nu is R. 16 maanden en voed ik hem een aantal keer per dag, met name in de avond/ nacht en als hij wakker wordt. Gedurende de dag is hij veel te druk met zijn capriolen uithalen en de wereld ontdekken haha. Zijn jullie dreumessen ook zulke Dora the Explorers? Soms wilt hij even een slokje door de dag door; dat laat hij heel goed weten door aan mijn kameez te trekken en een beetje te jengelen haha. Ik koester deze enkele voedingsmomenten heel erg. Als ik eraan denk dat hij over een tijdje niet meer zal drinken bij mij, krijg ik een heel nostalgisch gevoel.* Ik geniet van zijn nabijheid, van onze intieme moment samen en zijn heerlijke geurtje zo dicht bij mij. Zijn kriebelige handjes die graaien en zijn tevreden (soms high haha) blik in zijn ogen. Soms sijpelt er nog wat melk uit zijn mondhoeken terwijl hij me met een grote zoete glimlach aankijkt, ah, mijn hart loopt dan overvol met warme liefde. Wauw. Deze liefde is zo overweldigend. Ik ben Allah subhana wa ta’ala zo ongelooflijk *dankbaar* dat Hij me het moederschap heeft geschonken. Werkelijk is hij Ar-Rahmaan, de meest Barmhartige.
Wat is je mooiste/grappigste/gekste borstvoedingservaring?
Even nadenken… ah, ik weet het. Toen ik veel stuwing had in mijn rechterborst en mijn zoon wilde aanleggen… maar floeps, daar ging een straaltje melk recht op zijn gezicht. Zijn beduusde gezichtsuitdrukking was hilarisch haha!
Tevens vond ik buitenshuis voeden eng in het begin en daardoor ging ik niet vaak met mijn liefie naar buiten. Echter komen er momenten dat je langer buiten blijft en om dan gekolfd melk mee te nemen, terwijl ik mijn borsten gewoon bij me heb, vond ik ietwat gek. Na wat tips van medemoeders in een borstvoedingsgroep ben ik een borstvoedingsdoek gaan gebruiken – het voelde en voelt zo ongelooflijk fijn om hem buiten te kunnen voeden! Dat blijf een fijn moment iedere keer. Borstvoeding geven is hartstikke nórmaal en natuurlijk, dus als je baby honger heeft, een slokje wil, dan moet dat gewoon kunnen! Een makkelijke abaya met rits/ knopen + hoofddoek aan de bovenkant gedrapeerd in combinatie met borstvoedingsdoek en voila: je kunt ‘discreet’ voeden! ♡
Wat is je borstvoedingsdoel en waarom?
In sha Allah de 2 jaar halen! Dat is het recht van onze kind vanuit onze deen en alles wat onze Schepper voor ons heeft bepaald, is omdat dat het beste voor ons is. The Creator knows the creation better than the creation knows itself. Hij is onze Schepper en heeft ons geschapen met een fitrah, een aangeboren aard en Zijn reglementen sluiten daar naadloos op aan. Borstvoeding is waarom Allah swt ons heeft geschapen met borsten; heb je ooit een foto gezien van de melkklieren in je borsten? Subhan Allah, verbazingwekkend! En de voordelen van borstvoeding voor je kind, maar óók voor de moeder zijn overweldigend. Ik kan ze hier niet allemaal opnoemen, maar ik adviseer iedereen om hier kennis over op te doen. Niet alleen voedende moeders, maar ook aankomende moeders, en zeker ook de vaders! Moederschap is zwaar en borstvoeding geven is zwaar: vaders support is essentieel. Teamwork!
Wat is jouw advies aan andere zusters die borstvoeding (gaan) geven?
Ik geloof fervent dat met de juiste kennis, doorzettingsvermogen en een stukje begeleiding iédere vrouw borstvoeding kan geven en haar 2 jaar voedrecht kan afmaken. Er is een kleine percentage vrouwen, 2 á 3%, die uit medische redenen niet kan borstvoeden, echter alle andere vrouwen wel! Beeld je maar in; als jouw lichaam van twee minuscule cellen een hele baby kan maken, met vingers, tenen, hersenen, organen (subhan’ Allah!), waarom zou datzelfde lichaam niet de perfect afgerichte voeding kunnen maken?
Besef dat voor iedere druppel moedermelk dat je je kind voedt, je zegeningen verdient.
Besef dat voor iedere druppel moedermelk dat je je kind voedt, je zegeningen verdient. En het feit dat onze lichamen zo zijn geschapen dat ze überhaupt de perfect afgerichte voeding kunnen maken en dat onze baby’s instinctief kunnen zuigen, een grote ni’mah (gunst) is! Tot slot: ik ben superenthousiast om bij te dragen aan deze geweldige groep en andere vrouwen te mogen helpen. Moge Allah swt mij de tawfeeq, de mogelijkheid schenken om dit zo goed mogelijk te doen, ameen. Remember me in your du’a!
*Ik ben hooggevoelig, dus ik ervaar gevoelens heel intens en om ermee om te gaan, pen ik meestal mijn gevoelens/ gedachtes neer. Naar aanleiding van het bovenstaande (moederschap/ liefde/nostalgia) heb ik dan ook een tekstje geschreven: lees hier mijn schrijfsel ‘Nostalgia’ (Engelstalig)
There are no comments