Real life borstvoedingsverhalen van zuster Hanne. Hoe is het om een baby van een paar maanden aan de borst te hebben? In haar borstvoedingsdagboek geeft Hanne je een blik in haar borstvoedingservaringen. Deze week: De schoonheid van borstvoeding.
De schoonheid van borstvoeding
Weet je, soms dan is het zwaar. Soms klaag ik over dat het niet vanzelf gaat of dat ik er áltijd moet zijn. Dat mijn man het niet kan overnemen of uit gemakzucht zegt: “Hij zal wel willen drinken.” Momenten dat hij het moeilijk heeft, dan is mama de enige die kan troosten. En ja, het kan wel, dat uitbesteden, maar dan moet ik nog kolven op de momenten dat hij drinkt. Het is allemaal niet eenvoudig, maar eerlijk? Ik zou het voor geen geld ter wereld willen missen.
Die momenten
Borstvoeding is een aaneenschakeling van moeilijke, pittige momenten en mooie, emotionele momenten. Een wisselwerking van ups & downs. Alleen zijn de ups zoveel sterker en krachtiger. Alsof er een hogere kracht mee gemoeid is en dat ís ook zo. Vergeet de kracht van dou’a niet en vraag Allah steun bij de moeilijke momenten, want Hij zal jou helpen in sha Allah.
De eerste slok melk dronk hij bij mij, vlak na de geboorte. Dat moment is zo magisch, zo puur, zo emotioneel. De eerste weken zijn zo intens en zwaar, maar hoewel het zo zwaar was, voelde ik gewoon dat er zoveel baraqah in zat en dat ik het juiste deed. Het was alsof Allah me net dat zetje gaf dat ik nodig had om door te gaan.
Ook de nachtvoedingen waren pittig. Zeker in het begin, als je elkaar nog moet leren kennen en leren begrijpen. Je zoekt naar een evenwicht om toch genoeg slaap te krijgen. Soms moest ik mijn ogen open trekken om niet in slaap te vallen. Soms viel ik in slaap tijdens het voeden en schoot ik enkele seconden later wakker om te zien hoe hij met zijn ogen toe nog heerlijk aan het sabbelen was.
Open brief aan mijn zoon
Ik kijk naar je, lieve Loqmane. Je ogen zijn toe, je ligt zo vredig te slapen en ik zie een druppel melk langs je mondje lopen. Je hebt net bij mij gedronken en bent voldaan. Er verschijnt een reflexmatige lach op je gezicht, maar ik weet dat die reflex meer betekent.
Net lag je nog aan mijn borst, enthousiast, soms een beetje gulzig, te drinken. Soms liet je los om me met je prachtige ogen aan te kijken en oprecht een lach op je gezicht te toveren, om nadien weer gretig op zoek te gaan naar de tepel. Ik voel de warmte van je lichaam nog tegen het mijne en mijn hart maakt een sprongetje.
Ik geniet zo intens van dit moment dat ik niet kan geloven dat ik ooit dankbaarder en gelukkiger zal zijn dan nu. Had je mij 10 jaar geleden verteld hoe intens gelukkig ik zou zijn, ik zou je niet geloofd hebben, want dit gevoel, deze emotie is zeldzaam en puur en kan je pas leren kennen als je moeder bent. De emotie van onvoorwaardelijke liefde voor jou, Loqmane, het gevoel dat we geen twee verschillende wezens zijn, maar 1. Jij en ik zijn 1, voorlopig toch, tot ik je zal moeten loslaten. Maar dat hoeft nog lang niet.
Je sabbelt ondertussen al 30 minuten, maar dat mag, want net zoals jij energie bijtankt tijdens het drinken, tank ik energie en kracht bij tijdens het sabbelen. Bedankt, lieve Loqmane, dat je mij toelaat jou borstvoeding te geven en deze ervaring mee te maken. Dit draag ik mee voor de rest van mijn leven.
Hanne.
Oum Azzedine wa Loqmane
There are no comments