Borstvoedingsdagboek van Hanne #4

Real life borstvoedingsverhalen van zuster Hanne. Hoe is het om een baby van een paar maanden aan de borst te hebben? In haar borstvoedingsdagboek geeft Hanne je een blik in haar borstvoedingservaringen. Deze week: Weer aan het werk.

Weer aan het werk

Toen ik zwanger werd, was ik aan het werk. Een voltijdse job in het onderwijs die niet gedaan was na half 4 (in België duren de werkdagen in het onderwijs van 8 uur tot half 4). Ik vond dat best al pittig, want thuis had ik mijn gezinsverplichtingen met een peuter en een man. Ik lag vaak al om 8 uur in bed, wat extra werken niet zo eenvoudig maakte. Op het einde van het schooljaar liep mijn contract af, dus moest ik opnieuw op zoek naar werk. Een hele opdracht, want misschien weten jullie het of niet, in het Belgisch onderwijs is een hoofddoek een no-go.

Dus ik zocht en mocht af en toe op sollicitatiegesprek. De eerste keer was Loqmane nog geen 2 maanden. Wat een stress, zo een kleintje achterlaten. Gelukkig schoot een vriendin mij te hulp. Ze kwam mee om op Loqmane te passen terwijl ik binnen was. Zo kon ik vlak voor het gesprek en vlak erna voeden. Ik had wel nog een extra flesje (en een waslijst aan richtlijnen) bij, voor mocht hij honger hebben. Zo heb ik het enkele keren opgelost.

Na enkele maanden zoeken vond ik een interimjob van 3 dagen waarbij ik mijn hoofddoek mocht ophouden. Spannend!

Een goede voorbereiding is het halve werk.

De voorbereiding was er één om U tegen te zeggen. Niet alleen moest ik de boekentas van Azzedine voorzien en voor mezelf, maar ik moest voldoende melk en flesjes voorzien voor Loqmane en een kolftas voor mezelf met kolf, kolfonderdelen en een koelelement. Natuurlijk mocht ik ook niet mijn cover vergeten.

Met 4(!) tassen vertrokken we dus. Alsof ik een muilezel was. Eerst naar de crèche, waar ik Loqmane nog te eten gaf (doe ik standaard, dat scheelt toch wel in het aantal flessen dat hij dan krijgt), dan met Azzedine naar school en me snel haasten naar mijn job.

Daar eindigde het niet. In België moet je kolfpauzes 3 maanden op voorhand aanvragen en omdat ik die luxe dus niet had, moest ik snel kolven tijdens de pauze. Op een 10-tal minuten kreeg ik mijn borsten niet leeg, maar de stimulatie was er wel, dat is toch iets. Enkel tijdens de middag kon ik mijn tijd nemen.

Na mijn werk racete ik naar school om Azzedine op te pikken, haastte ik mij naar de crèche om Loqmane te gaan halen. Het eerste dat ik deed was hem voeden (uiteraard). Eens thuis kwam natuurlijk nog de dagelijkse routine met de voedingsmomenten tussendoor.

Respect

Het is niet eenvoudig om in deze maatschappij borstvoeding te blijven geven. Men wilt dat je na je bevalling zo snel mogelijk weer participeert in de economie, dat je kindje zo snel mogelijk van die borst af is en zo snel mogelijk overstapt naar voedingen die onmogelijk zijn voor hun kleine maag. Daarom is het zo’n gevecht om voor borstvoeding te kiezen, zelfs na je moederschapsrust. Het is een heel geknutsel en ik heb enorm veel respect voor moeders die voltijds werken en borstvoeding geven. Ik heb het nu 3 dagen gedaan en ik was doodop. Maar het is het waard!

Liefs,

Hanne
Oum Azzedine wa Loqmane

There are no comments

Join the conversation

  
Please enter an e-mail address